Archeolodzy na Śląsku: Gdzie szukali śladów przeszłości?

Tuł

Niewysoki szczyt na Pogórzu Cieszyńskim w wododziale Wisły i Odry, na wschód od Lesznej Górnej. Orograficznie znajduje się w grzbiecie, stanowiącym przedłużenie pasma Czantorii w Beskidzie Śląskim. Zbudowany z wapieni cieszyńskich i tylko w nieznacznym stopniu zalesiony, pokryty jest w większości zaroślami i łąkami o bogatej roślinności wapieniolubnej i kserotermicznej. W trakcie zwiadu archeologicznego w 1997 r. na szczycie góry Tuł odkryto ślady osadnictwa z okresu prehistorycznego. W trakcie wykopalisk prowadzonych latem 2003 r. archeolodzy odkryli tu pozostałości osady kultury łużyckiej, a więc z okresu, kiedy rodziły się wielkie cywilizacje europejskie. Osada miała ok. 3 ha powierzchni, a zamieszkiwało ją co najmniej 100–150 osób. Jest to jedna z największych i najwyżej położonych osad tego typu w polskich Karpatach. Na podstawie znalezionych licznych fragmentów naczyń glinianych, rozcieraczy i żaren kamiennych, a także na podstawie badań radiowęglowych, ustalono okres funkcjonowania osady na schyłek epoki brązu (900–750 r. p.n.e.) i początek epoki żelaza (750–400 r. p.n.e.).