Kiedy nie podpisywac umowy? Co obowiązkowo w niej powinno się znaleźć?

Czy wiesz, co musi być w umowie z biurem turystycznym?

Można kupić wczasy w siedzibie biura podróży, przez telefon czy internet. Lecz forma sprzedaży nie jest ważna — istotne jest, co zawiera umowa. Ustawa z 1997 r. o usługach turystycznych dokładnie określa, jakie elementy ma zawierać:
— powinna być zawarta w formie pisemnej,
— musi mieć dane biura podróży (wraz z jego numerem w rejestrze organizatorów turystyki i pośredników turystycznych), a także dane osoby podpisującej umowę w imieniu usługodawcy,
— należy podać w niej trasę i miejsce wyjazdu, czas trwania imprezy oraz jej program (w tym jakość, rodzaj i terminy oferowanych usług transportowych, hotelarskich, gastronomicznych),
— powinna w niej być cena (z wyszczególnieniem należności, w tym podatków), sposób zapłaty, rodzaj i zakres ubezpieczenia oraz dane ubezpieczyciela,
— ze względu na szczególną ochronę klienta przepisy nakazują zamieszczać w umowie — informacje o terminie, w jakim biuro ma obowiązek powiadomić klienta o ewentualnym odwołaniu wyjazdu, o dacie ewentualnego przeniesienia uprawnień i obowiązków kupującego wycieczkę na inną osobę, o wymaganiach specjalnych uzgodnionych między biurem a turystą,
— klient powinien wiedzieć, jakie przepisy regulują kwestie umowy (i wynikające z nich konsekwencje prawne), a także jak i kiedy może złożyć reklamację, dlatego informacje o tym też powinny znaleźć się w umowie,
— gdy klient wpłaca co najmniej 10-procentową zaliczkę na poczet ceny imprezy, powinien otrzymać od organizatora wraz z umową pisemne potwierdzenie tego, że biuro podróży ma gwarancję bankową lub ubezpieczeniową, bądź pisemne potwierdzenie umowy ubezpieczenia.

Nie podpisuj umowy, gdy jest w niej:

— zastrzeżenie jednostronnego uprawnienia do podwyższenia ceny — bez przyznania klientowi prawa do odstąpienia od umowy
— zapis, że ceny przedstawione w ofercie są cenami stałymi, a organizator zastrzega sobie jednak prawo do zmiany cen w przypadku: wzrostu kursu walut, wzrostu kosztów transportu, zmiany przepisów celno-wizowych, zmiany ceł, podatków, opłat lotniskowych, działań kontrahentów krajowych i zagranicznych oraz sił wyższych
— zastrzeżenie, że reklamacje winny być wnoszone w formie pisemnej pod rygorem nieważności do 7 dnia od daty zakończenia imprezy (mamy na to 30 dni!)
zapis o odsetkach wyższych od maksymalnych albo zbyt wygórowanej karze umownej
— zapis o procentowo określonej kwocie potrąceń w razie rezygnacji klienta — zapisy wprowadzające automatyczne potrącenia określonej części ceny imprezy (sięgające nawet 100 proc. tej ceny) są uznawane za niezgodne z prawem na podstawie art. 3853 pkt 12 Kodeksu cywilnego
— zapis o braku odpowiedzialności organizatora za powierzony bagaż lub za koszty leczenia i następstwa nieszczęśliwych wypadków przewyższających wartość polisy
— zapisy pozbawiające wyłącznie klienta uprawnienia do rozwiązania umowy, odstąpienia od niej lub jej wypowiedzenia
— zastrzeżenie, że biuro ma prawo do wypowiedzenia umowy bez wskazania ważnych przyczyn i zachowania stosownego terminu.

Uwaga! Jeśli umowa, którą już podpisaliśmy, zawiera niedozwolone postanowienia, to — zgodnie z definicją określoną w Kodeksie cywilnym — takie klauzule nie wiążą nas z mocy prawa.