Kluby piłkarskie zamienione w szpitale

Głośno jest teraz o reprezentancie Polski z Wisły Kraków Rafale Boguskim, ze względu na zerwanie więzadeł krzyżowych kolana i operację. W naszych klubach również nie brakuje borykających się z poważnymi urazami. Im bardziej sezon się rozkręca, tym więcej jest delikwentów na szpitalnych łóżkach.
Sebastian Olszar z Ruchu Chorzów "poszedł w ślady" Andrzeja Niedzielana i również miał złamaną kość jarzmową, w dodatku w dwóch miejscach. Chorzowski napastnik może wrócić do gry najwcześniej za sześć tygodni.

Niewykluczone, że przez kontuzję kolana zakończy karierę Jan Woś z Odry Wodzisław. We wtorek przeszedł operację. - Przez najbliższe dwa tygodnie noga musi być usztywniona. Potem zobaczymy jak szybko potrwa rehabilitacja, ale nie będę ryzykował zdrowia w imię kontynuowania kariery - mówi.

Na etapie rehabilitacji jest dwumetrowy obrońca GKS-u Katowice, Jakub Dziółka. - Operację kolana miałem 15 czerwca. Przerwa od treningu w przypadku takiego urazu trwa 5-6 miesięcy. Podobną kontuzję miał Tomek Owczarek, przechodził zabieg pod koniec kwietnia i już trenuje - opowiada "Dzióła".
GKS jest zresztą rekordzistą pod względem plagi kontuzji, na operację czeka Adrian Napierała.

O tym, że można wykaraskać się z bardzo poważnego urazu, świadczy przypadek Dariusza Kołodzieja z Podbeskidzia Bielsko-Biała. Podczas meczu z LKS-em w Niecieczy, upadł tak niefortunnie, że trzeba było wykonać operację obojczyka. Nie skończyło się zresztą na jednym zabiegu! - Odczuwałem niesamowity ból po pierwszej operacji. Jak się później okazało, nie wszystko zostało dobrze zrobione. Na szczęście później poznałem ludzi, którzy bardzo mi pomogli. Druga operacja wyglądała już tak, jak powinna - mówi zawodnik cytowany przez oficjalną stronę klubu, który po dwóch miesiącach wraca do gry.

Wielkim hartem ducha wykazuje się, pomocnik Polonii Bytom, Marek Bażik. Mówiło się już nawet o zakończeniu kariery Słowaka, ze względu na ciągłe problemy z kręgosłupem. Bażik jednak wrócił na boisko, choć trener Jurij Szatałow zdaje sobie sprawę, z jak delikatną materią ma do czynienia. - Czasami wszystko wygląda dobrze, ale innym razem Marka trzeba było wyciągać z samochodu, bo sam nie był w stanie wysiąść - mówi szkoleniowiec.

Lista przewlekle kontuzjowanych

GÓRNIK ZABRZE
Piotr Gierczak (złamanie kości strzałkowej, noga nadal musi być usztywniona)
Michał Pazdan (naderwanie więzadeł krzyżowych kolana przed sezonem, wraca do gry)

POLONIA BYTOM
Mariusz Ujek (naderwanie więzadła pobocznego strzałkowego)
Marek Bażik (kontuzja kręgosłupa, wrócił niedawno do gry)
Lukas Killar (częściowe naderwanie przyczepów mięśni przywodzicieli, wraca do grania)

RUCH CHORZÓW
Ariel Jakubowski (zerwanie więzadeł w kolanie, przeszedł operację)
Sebastian Olszar (złamanie kości jarzmowej, przeszedł operację)

PODBESKIDZIE
Dariusz Kołodziej (uraz obojczyka, przeszedł dwie operacje, wraca do grania)

PIAST GLIWICE
Michał Chałbiński (kontuzja bar-ku, przeszedł niedawno operację)

RUCH RADZIONKÓW
Michał Farkas (kontuzja kolana przed sezonem, wrócił do trenowania)

ODRA WODZISŁAW
Jan Woś (naderwanie więzadła po-bocznego kolana i uszkodzenie łą-kotki, przeszedł niedawno operację)

GKS KATOWICE
Adrian Napierała (kontuzja barku, potrzebna jest operacja)
Bartłomiej Chwalibogowski (pękniecie kostki przyśrodkowej w stawie skokowym, jeszcze ok. dwóch tygodni przerwy w treningach)
Jakub Dziółka (zerwanie więzadeł krzyżowych kolana, przeszedł operację, trwa rehabilitacja)
Tomasz Owczarek (zerwane więzadła krzyżowe w kolanie i pęknięta łąkotka, przeszedł operację, wrócił już do trenowania)

Dzięki nauce poznajemy granice
Z rektorem katowickiej AWF, fizjologiem Zbigniewem Waśkiewiczem, rozmawia Rafał Musioł

Obecna plaga kontuzji w klubach naszego regionu to przypadek?
Nie licząc zdarzeń losowych, jak urazy Piotra Gierczaka czy Sebastiana Olszara, wynikających z typowej dla piłki walki na boisku, reszta przypadków pozwala na potwierdzenie znanej już prawdy. Polscy piłkarze są źle przygotowani fizycznie, a przez to narażeni na kontuzje. I nie jest to tylko wina trenerów w klubach, problemy wynikają ze złego szkolenia na początku ich kariery.

A może to wynik przeciążeń?
Nie potrafię przyjąć do wiadomości, że po rozegraniu trzech spotkań w systemie sobota-środa-sobota, organizmy zawodników są wyczerpane. Przecież to są zawodowcy! Dlaczego w Anglii czy w Niemczech gra się częściej i więcej, a podobnego narzekania nie słychać? Do sezonu trzeba się przygotować, nie da się przez dwa miesiące trenować na niskim tętnie, a potem zasuwać w meczu. Andrzej Iwan mówił kiedyś, że czasem trzeba z wysiłku zemdleć lub zwymiotować, po to, by być mocnym na boisku.

To brzmi dość drastycznie...
Oczywiście, to jaskrawe postawienie sprawy, ale przecież do dyspozycji klubów są obecnie narzędzia pozwalające precyzyjnie określić wysiłek zawodnika, znaleźć granice jego możliwości i bezpiecznie go do nich do-prowadzić, bez ich przekraczania. Nie można bać się nauki, era trenerów, którzy jej nie ufają, właśnie dobiega końca. Pora też, by przekonano się do częstej analizy krwi. Ten sposób ba-dań ciągle nie trafia do świadomości trenerów, tymczasem na podstawie analizy wyników można o zawodniku powiedzieć bardzo, bardzo dużo.