Łężczok dla ochrony wykoszony

Łężczok od wieków wykorzystywany był na potrzeby tradycyjnej gospodarki stawowej, w wyniku której ukształtowały się tu specyficzne układy przyrodnicze. Stawy hodowlane zaadoptowane do życia przez roślinność i ptaki, otaczające je bogate gatunkowo lasy łęgowe oraz bujne łąki stanowią mozaikę naturalnych i półnaturalnych siedlisk, których istnienie zależy od dalszej działalności człowieka. Utrzymanie łąk w krajobrazie rezerwatu wymaga m.in. systematycznego wykaszania. Zapewnia to stabilność ekosystemu. Koszenie łąk gwarantuje też zachowanie odpowiednich warunków do życia dla ptaków chronionych oraz rzadkiego motyla - modraszka telejusa. Łężczok to miejsce szczególne - rezerwat przyrody i jednocześnie obszar sieci Natura 200. Wymaga więc podejmowania różnych prac prowadzonych w ramach tzw. ochrony czynnej. Jednym z ważniejszych zapisanych w zadaniach ochronnych opracowanych dla rezerwatu jest koszenie zarastających intensywnie łąk i wysp dla ptaków wybudowanych na stawach. Dwa rodzaje obiektów - duże przeznaczone do zadrzewienia i małe mające samoistnie zarosnąć zielenią - zbudowano na zbiornikach Salm Duży i Babiczak Północny dla wzbogacenia siedlisk lęgowych ptaków. Nadmierny rozwój wysokiej roślinności zielnej na wyspach małych utrudniał wykorzystanie tych miejsc przez gatunki ptaków budujące gniazda na powierzchni gruntu. Aby ułatwić lęgi rybitwie rzecznej i mewie czarnogłowej, konieczne stało się usunięcie roślinności wysokiej, głównie bylicy pospolitej. Na reakcję ptaków na „wysprzątane” wyspy trzeba będzie poczekać przynajmniej do wiosny. E