Większość mądrych głów na Śląsku nie wierzy, że miastu się uda. No bo jak to? Katowice stolicą, nie daj Boże, kultury? Wstyd. Owszem, wstyd był. Rok temu, kiedy przystępowaliśmy do bitwy o tytuł. Kultura też tu była, ale utopiona po uszy w marazmie. Działo się niewiele, a jak coś dobrego, to mało kto o tym wiedział. A jeśli już marzyliśmy o przekonywaniu do "kulturalnych Katowic" unijnych i ministerialnych ekspertów, to nieśmiało. Nie było pomysłu, nie było ludzi, nie było nawet nadziei.
Pamiętam rozmowę sprzed roku z Kazimierzem Kutzem. Prosiłam o skomentowanie aspiracji Katowic. - Czy pani jest dziewicą? - wypalił nagle reżyser. - Cóż, nie - odpowiedziałam zaskoczona. - Więc pchałaby się pani na Europejski Festiwal Dziewic? - zapytał retorycznie.
Wtedy wydawało się, że ta logika jest nieubłagana. A jednak. Wygraliśmy m.in. z Poznaniem, Łodzią i Toruniem. A co mamy fajniejszego niż Gdańsk albo Wrocław, z którymi musimy się jeszcze zmierzyć? Oni mają teatry, galerie, muzea, brukowane uliczki, zabytki, kawiarenki, rynki, markę swoich miast. A my? Cóż… nowe parasole na pseudorynku. Ale wiecie co? Mamy też potencjał. Ludzie uwierzyli, że miasto jest fajne i przez ostatnie miesiące zrobili tu więcej niż mogło nam się marzyć. Więc, jeśli teraz ktoś palnie, że Katowice są brzydkie i niedorobione, to za Markiem Zielińskim (dyrektorem naszego biura ESK), powiedzcie, że są niedokończone… jak dzieła Leonarda da Vinci. Doskonałe są tylko dzieła boskie. To nie logika, a wiara. Grunt, że skuteczna.
Jak czytać kolory szlaków turystycznych?
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
