Powiat będziński: Ciekawostki archeologiczne zabytkowego kościoła w Bobrownikach

W czerwcu podczas robót ziemnych przy fundamentach zabytkowego kościoła św, Wawrzyńca znaleziono kości ludzkie. W związku z tym za pozwoleniem ŚWKZ dalsze prace przebiegały pod nadzorem archeologa Artura Gintera, który po wstępnej analizie pozyskanych materiałów napisał:

_"Większość historycznych nawarstwień została zniszczona przez liczne XIX i XX-wieczne wkopy. Jedynie w części wschodniej, przy prezbiterium zachowały się nawarstwienia cmentarza przykościelnego. Odsłonięto tam pięć jam grobowych, w których pochowano czterech dorosłych osobników i jedno dziecko. Zmarli chowani byli zarówno na osi północ-południe, jak i wschód- zachód w drewnianych trumnach zbijanych gwoździami, lub też jak ma to miejsce w jednym przypadku w kamiennej obstawie. Nie stwierdzono przy nich obecności żadnych artefaktów, a więc dokładna data pochówków nie jest możliwa do określenia. Analizując odsłonięte fundamenty świątyni udało się również wydzielić cztery fazy budowy kościoła._”

Informacje te potwierdzają kilkusetletnią historię kościoła i istnienie przy nim cmentarza. Pierwsza historyczna o nich wiadomość pochodzi z roku 1619: "We wsi Bobrowniki do parafii należącej jest kościół drewniany dawno konsekrowany. Jest tam na cmentarzu zbezczeszczony grób syna jakiegoś heretyka..".(Bobrowniki należały do parafii kamieńskiej – od 1277 do 1820; wcześniej do parafii św. Małgorzaty w Bytomiu, póżniej do 1904 r. do parafii siemońskiej.)

Pierwsza historyczna wiadomość o Bobrownikach pochodzi z 1273 r. Z treści spisanego wtedy aktu dotyczącego lokacji wynika, że istniały już wcześniej. Ponieważ lokacja dokonana została na zasadach prawa niemieckiego, to miejscowość przez kilka wieków nosiła nazwę Bobrowniki Niemieckie; kiedy lokowane na prawie polskim Bobrowniki, będące dziś dzielnicą Tarnowskich Gór, nosiły nazwę Bobrowniki Polskie.