Wąż w kieszeni - o kieszonkowcach

Nie zdajemy sobie sprawy, że są blisko i tak naprawdę stwarzają potencjalne zagrożenie dla naszych portfeli,kieszeni,toreb,a co gorsza- dla nas samych. 

Mowa o kieszonkowcach, którzy wypatrują swoje ofiary i zgrabnymi dłońmi przywłaszczają cudze mienie. Często poprzez działania polegające na prowadzeniu dialogu usypiają naszą czujność,a potem...Trudno komukolwiek udowodnić kradzież zwłaszcza, że kamery - nie wszędzie montowane - szwankują, a najlepszą barykadą między zwykłymi obywatelami,a pasożytami żerującymi na nich poprzez zdobywanie szczęścia ich kosztem, jest SZTUCZNY TŁOK.

Zdezorientowanie, czy brak rozwagi?

Niejednokrotnie znajdujemy się w miejscach, w których natknąć można się na ludzi reprezentujących poszczególne środowiska, kulturę. Ludzi odznaczających się w różnoraki sposób.

Dzieje się tak podczas podróży, przebywania w tetrze,kinie,czy restauracji. Obracając się wśród innych obywateli tego pozornie ogromnego świata,nie zdajemy sobie sprawy, że "każdy'' może być specem od przywłaszczania cudzych rzeczy. Może stać się również ofiarą tychże niegodnych czynów- sztuka kradzieży to nie lada sztuka.

Wyobraźmy sobie sytuację:

Stoimy w kolejce po bilet. ,,NIECHCĄCY'' potrąca nas człowiek znajdujący się obok. Przeprasza za całe zajście. Dochodzimy do okienka kasy. Okazuje się,że nasze kieszenie są puste. I co tu robić? Brak portfela,telefonu,dokumentów... No tak. Natrafiliśmy na kieszonkowca.

Dlaczego jednak nie zorientowaliśmy się w całej tej sytuacji? No cóż, sztuczny tłok, nerwowa sytuacja,zwrócenie uwagi na słowa przypadkowego ,,klienta'' naszych kieszeni, do tego brak czucia na działania jego dłoni i pozostajemy na przysłowiowym lodzie. Jak zapobiec pladze kradzieży? Tak naprawdę nie ma skutecznego sposobu na zatrzymanie tej fali zbrodni. Miejmy się więc na baczności.UWAGI NIGDY NIE ZA WIELE.

Stereotypy - czyli w co wierzyć?

Myślimy, że złodzieje są ubrani w łachmany, że wyglądają jak lumpy, a na dodatek czuć od nich alkoholem i na sam widok przychodzi na myśl jedno: OBRONA.

Stereotypy głęboko zakorzenione w kulturze sprawiają, że tak naprawdę mimo ogromnych chęci zapobiegania kradzieżom i rzekomej obronie, stajemy się bezradni i nie potrafimy poradzić sobie z tym problemem skutecznie. Tym zachowaniem ułatwiamy tylko zawłaszczanie mienia. Luźny styl bycia, wygodnie firmowe ubrania, grube portfele, szybkie tempo życia, praca i chęć wzbogacenia się powodują, że zapominamy chociażby, w jaki sposób pilnować swego telefonu w kieszeni, nie zwracamy uwagi, w którym miejscu kładziemy walizkę, wdajemy się w rozmowę z prawie każdym napotykanym potencjalnym partnerem rozmów. A potem? Płacz i zgrzytanie zębami.

Nieskuteczność prawa czy skuteczność anarchii?

Można zrozumieć życie w dzisiejszym świecie ,pełnym wojen,ciągłego stresu,nieustającej walki o byt i pracę, wzrastającego bezrobocia i bandytyzmu. Nie dziwi fakt, że ludzie od czasu do czasu próbują żyć wedle zasady ,"carpe diem'', ale zachowujmy zdrowy rozsądek i nim zobaczymy belkę w oku bliźniego , odnajdźmy drzazgę we własnym. Strzeżmy swojego mienia, by nie stało się ogólnodostępne i byśmy nie musieli przeżywać szoku kupując nowy portfel,który tak naprawdę jest naszym własnym-skradzionym kilka miesięcy wcześniej.

Nikomu nie można ufać?

Zastanawiające jest to, że kieszonkowcy mało kiedy pozwalają się złapać na gorącym uczynku, że kamery zawodzą,a organy bezpieczeństwa nie potrafią zwalczyć plagi wężów wchodzących do naszych kieszeni. Ale czy oznacza to,że mamy nie wychodzić z domu,a na każdego patrzeć podejrzliwie? Oznacza to, że mamy ciągle myśleć o narastającym bezrobociu, korupcji,czy nepotyzmie, które zmuszają lub prowokują do kradzieży? Zdecydowanie nie!

Należy w końcu wprowadzić w czyn plany dotyczące zwalczania wszystkich przyczyn kradzieży,jak również ich skutków i dać w końcu jednoznaczną odpowiedź na pytanie tysięcy osób: CZY ŻYĆ NA FALI ZBRODNI, CZY POD PRĄD?