Legenda Eremanty w Londynie

Na szczęście takie miejsce nie istnieje. Jest tylko fikcją literacką, która zaprząta umysł pewnej młodej dziewczyny ‑ Magdy. Otóż nasza bohaterka uparła się, aby historię Eremanty przetłumaczyć z języka hiszpańskiego na polski i nic nie jest w stanie odwieść jej od tego zamiaru. Właściwie to jedyna rzecz, jaka jej pozostała, gdyż dziewczyna chociaż młoda i nieźle wykształcona już na początku swojej kariery zawodowej utknęła w martwym punkcie bez szans na awans i szczęście w życiu prywatnym. Praca w Anglii polegająca na pilnowaniu posiadłości bogatej polskiej rodziny jest dla niej przystankiem, który ma coś zmienić w jej bezbarwnym życiu, lecz im dłużej obserwujemy zmagania naszej bohaterki z trudnym hiszpańskim tekstem, tym trudniej wyobrazić sobie happy end tej opowieści.

Akcja „Eremanty” toczy się na dwóch płaszczyznach. Pierwsza to dzieje przeklętej wioski i jej mieszkańców, druga to historia mało zaradnej Magdy, która jest żywym przykładem powiedzenia, że dobrymi chęciami jest piekło wybrukowane. Ani jedna, ani druga opowieść nie nastraja optymizmem. Depresyjna atmosfera zadziwiająco szybko przenika z kart książki na osobę czytającego, chociażby dlatego lektura nie należy do łatwych.

„Eremanta” jest bez wątpienia książką dla cierpliwych czytelników. Wymaga dużo uwagi i zaangażowania. Główna postać, czyli zrezygnowana i wypalona wewnętrznie młoda Polka robi, co może, byśmy czuli dla niej na zmianę litość i antypatię. Dużo lepiej prezentuje się opowieść o przeklętej wiosce i trochę żal, że poznajemy ją zaledwie z fragmentów tłumaczonych przez Magdę bez chronologicznego porządku. Szkoda, bo przysłowiowa znikomość esencji Eremanty w „Eremancie” niekorzystnie wpływa na spójność powieści.

Joanna Skalska "Eremanta"
Wydawnictwo Powergraph, liczba stron: 288